طراحی الگوریتم زمان بندی سیستم بر تراشه

تراشه ها می توانند شامل صدها هسته ی پردازشی از پیش طراحی شده باشند که درون یک تراشه کنار هم قرار گرفته-اند و یک تراشه با پیچیدگی بسیار بالا را ایجاد نموده-اند. در مورد چنین تراشه هایی، به عنوان یکی از مهم-ترین مسائل می توان به نگاشت و زمان بندی منابع درون تراشه ای اشاره کرد. این موضوع به خوبی شناخته شده است که نگاشت و زمان بندی وظیفه از مسایل np هستند و نیاز است تا دو موضوع مذکور را با هم تحت کنترل در آورد تا زمان بندی و نگاشت موثر بدست آید. خروجی در نگاشت و زمان بندی، تقسیم بندی یک کاربرد به وظایف و نگاشت این وظایف به المان های محاسبه گر و زمان بندی اجرای وظایف است. در این پایان نامه یک راه حل نزدیک بهینه برای مساله نگاشت و زمان بندی ایستای وظایف و ارتباطات در شبکه بر تراشه با معماری مش دو بعدی ارایه شده است. این روش یک روش مکاشفه ای با استفاده از ترکیبی از الگوریتم ژنتیک و شبیه سازی گداخت می باشد که هدف آن حداقل کردن انرژی مصرفی و زمان اجرای مربوط به یک کاربرد است. نتایج تجربی حاصل از تعدادی محک استاندارد و واقعی‏‏، نشان می دهد که مدل ارایه شده در این پایان نامه، به طور متوسط نسبت به الگوریتم ژنتیک، در زمان بندی بهبود حدود 10 درصدی و در نگاشت بهبود بیش از 90 درصدی در زمان اجرای الگوریتم بدست می دهد.